ULCINJ LETOVANJE 2022

Ulcinj je prvi veliki grad na Jadranu nakon prolaska kroz Otrantska vrata, centar velikog i plodnog zaleđa koje se proteže do Skadarskog jezera i planine Rumije, ugodno mjesto za življenje i još prijatnije za turiste i njihov odmor. Površina opštine je oko 255 km2 i predstavlja jedinstven primer prirodnih lepote: najduže peščane plaže u Evropi, kristalno čisto more, zelenooka reka Bojana, prekrasno Šasko jezero, stoletna Maslinada, bujna vegetacija.
Ulcinjsko područje karakteriše mediteranska klima i suptropska vegetacija. Ono što ga posebno karakteriše jeste činjenica da je ovo grad sa najviše sunčanih sati na Jadranu. Prosječna godišnja insolacija u Ulcinju je 218 dana, odnosno 2706 časova godišnje. Ulcinj je, takođe, poznato klimatsko letovalište i zimovalište. Srednja godišnja temperatura je 16,5 C što znači da je Ulcinj topliji od mnogih primorskih mesta. Iako su leta veoma topla, zbog stalnog strujanja vazduha, odnosno duvanja veoma prijatnog vetra maestral, u hladu Borove šume je izuzetno ugodno čak i tokom najtoplijih dana u julu i avgustu. Zbog močvarnog područja u zaleđu Velike plaže i na Solani, Ulcinj je baza za hiljade ptica. Samo se u zimskim mesecima na Solani registruje preko 20 hiljada ptica. Na solani, zimuju pelikani, čaplje, patke, kormorani, ptice grabljivice i pevačice. Temperatura vazduha u Ulcinju je pogodna za sunčanje i kupanje, traje 6 meseci, od maja do oktobra, a takođe u tom periodu odgovarajuća je i temperatura mora.
Osnivanje Ulcinja vezuje se za nastanak države ilirskog plemena Ardijeja u 5. veku pre nove ere.
Međutim, najznačajniji je, pronalazak dosada jedinog grčkog natpisa na antičkom postolju za žrtvenik od istog žutog, ali zrelog kamena kojim su zidani bedemi Ulcinium-a, pa se zaključuje da su njegovi graditelji Grci, a za račun Ilira.
U pisanim izvorima ima veoma malo istorijskih podataka o antičkom Olciniumu; pominju ga poznati rimski istoričari Tit Livije i Plinije Stariji.
Gruzijski naučnici predpostavljaju etimološku mogućnost postanka naziva Olchinium od Colchinium i dalje od Colchis (grčki), pa Qilha – Qulha (urartski). Čuveni nemački ilirolog Majer smatra da je naziv Ulcinium izveden od indoevropske osnove ulkas – vuk, imena totemske životinje grada. I hrvatski jezikoslovac Petar Skok povezuje ime Ulcinja (Ulcinium, L’cinj, Ocinj, Ulcinj, Ulqin) sa albanskom reči ujk (ilirski ulk) – vuk.
Zahvaljujući položaju koji mu je pružao mogućnost da kontroliše široku pučinu mora, Olcinium je u ilirskoj državi imao važnu ulogu, a ovuda su prolazili i značajni putevi. Protiv ilirske države Rimljani su vodili tri velika rata s namerom da suzbiju njen uticaj na moru.
O životu Ulcinjana u to vreme svedoče arheološki nalazi: pored mnogih fragmenata keramike i drugih predmeta materijalne kulture, otkriven je i deo jednog bedema naslonjen na ilirsko-grčki. Pod Rimljanima Olcinium je dobio status grada (oppidum civium Romanorum), a to znači da je bio naseljen doseljenicima koji su imali sva rimska građanska prava, dok su ih Iliri stekli kasnije, pošto su već bili jednim delom romanizovani.
Moćno utvrđenje na samoj morskoj obali omogućilo je stanovništvu Ulcinja da odoli avarskim i slovenskim napadima, ali ne i Istočnog rimskog carstva, odnosno Vizantije. Ova imperija je nekoliko vekova upravljala gradom ostavljajući na njemu svoj osobeni pečat. Već od 4. veka hrišćanstvo se ubrzano širilo na istočnoj obali Jadrana.
Najstarija ulcinjska crkvica, u južnom delu Starog grada, datira sa početka devetog vijeka (813 – 820). Padom pod uticaj Nemanjića (1183.) dolazi do ekonomskog uspona Ulcinja, koji postaje jedan od najznačajnijih trgovačkih primorskih centara srpske države. Grad je kovao svoj novac, te dobio gradski statut (1330.). Od 1360. do 1421. godine njime upravlja moćna porodica Balšić, koja je u Ulcinju imala svoju prestonicu. Iz tog perioda potiče monumentalna Kula Balšića u Starom gradu, kojoj su Osmanlije podigle treći sprat. Narednih 150 godina Ulcinj je dio Mletačke republike. Iako su se Mlečani prilikom predaje grada obavezali da će poštovati gradsku autonomiju, to se nije desilo.
Ulcinj je tokom čitavog tog perioda bio jedna od predstraži Venecije na Jadranu. Novi gospodari dali su gradu pečat svoje fortifikacione i urbane kulture. Osmanlije su zauzele Ulcinj 1571. godine i upravljali njime do 1878/80. godine. U tom periodu grad je doživeo najveći preobražaj u istoriji.
Srazmerno svojoj veličini ovaj grad je gotovo dva veka (18. i 19.) bio među najvećim pomorskim centrima na Mediteranu, sa preko 300 malih i velikih brodova.
Tokom čitavog 20.veka Ulcinj je preživljavao teške padove i začuđujuće uspone. Od druge varoši Crne Gore 1880. godine. kada je pripojen ovoj zemlji, dospeo je nakon samo tri decenije na šesto mesto po ekonomskom razvoju i broju stanovnika (Podgorica, Nikšić, Cetinje, Bar, Plav). Njegovo stanovništvo i trgovina su sve slabije rasli, pa je grad stagnirao.
Preokret se događa tridesetih godina 20-og veka. Naime, u tom periodu su izgrađeni Solana i hoteli Republika, Jadran i Koop (kasnije Galeb), koji su Ulcinj ubrzo učinili privrednim i turističkim centrom zemlje. Ali, događa se Drugi svjetski rat i ovaj zamah se naglo prekinuo.
Na svoj najljepši period u prošlom veku Ulcinj je morao da sačeka dve decenije od završetka rata. Izgradnja niza modernih hotela u gradu i na Velikoj plaži, te velikih privrednih kolektiva (HTP “Ulcinjska rivijera”, “Agroulcinj”, Građevinsko preduzeće “Primorje”, “Otrantkomerc”, “Ultep” …) dovela je do fantastičnog razvoja. Ulcinj je krajem osamdesetih ostvarivao gotovo 40 odsto turističkog prometa Crne Gore, a dve trećine turista činili su stranci, uglavnom Nemci.
U katastrofalnom zemljotresu 15. aprila 1979. godine grad je teško stradao, ali je nakon samo nekoliko godina, solidarnošću građana cele bivše SFRJ, ubrzo obnovljen.
I tako nakon 2,5 milenijuma trajanja Ulcinj je ostao multietnički i multikonfesionalni grad sa najljepšim prirodnim resursima u Crnoj Gori, koji uz ljubaznost domaćina, predstavlja poželjnu destinaciju za goste i posetioce iz celog sveta.